Twardość ołówka. Dlaczego to ma znaczenie?

Wkład ołówka jest zazwyczaj mieszanką dwóch materiałów – grafitu oraz kaolinu (zwanego również glinką porcelanową). Czysty grafit jest zbyt miękki, by znaleźć zastosowanie w każdej sytuacji. Dość szybko się zużywa i łatwo rozmazuje na kartce. Aby go wzmocnić i nadać rysowanej linii większą precyzję, stosuje się właśnie glinkę, a za stopień twardości ołówka odpowiadają proporcje, w których zmieszane są grafit oraz kaolin. Im więcej tego drugiego składnika, tym wkład jest twardszy, ale ma również jaśniejszy kolor.

Miękkie ołówki oznacza się literą B (ang. black – czarny). Twarde to z kolei H (ang. hard – twardy). Te pośrednie oznacza się jako HB oraz F (ang. firm – mocny lub trwały). Większą lub mniejszą twardość określa się, dodając liczbę obok litery, np. H3 lub B7. Istnieje około 20 stopni twardości ołówków artystycznych. H9 jest jednym z najbardziej twardych, choć dość łatwo można natknąć się na ołówki oznaczone jako H10. Ich miękkość kończy się zwykle na B9, choć zdarzają się również oznaczenia B10, B12, a nawet B14.

Jak dobrać odpowiedni ołówek?

Twardość ołówka wpływa na jego zastosowanie. Miękkie świetnie sprawdzają się w rysunku artystycznym – za ich pomocą można łatwo cieniować, a także uzyskać szeroką gamę odcieni. Mają ciemniejszy kolor i bardzo lekko się je prowadzi. Twarde są bardziej precyzyjne. Doskonale nadają się do rysunku technicznego. Pozwalają na rysowanie cienkich i dokładnych linii. Ich kolor jest jaśniejszy, bardziej szary, a podczas rysowania wymagają mocniejszego przyciśnięcia do kartki.

Najpopularniejsze ołówki to te oznaczone jako HB. Używa się ich przede wszystkim do pisania i często są wymagane w szkołach. Łatwo się je ściera i wygodnie prowadzi. Są doskonałe podczas nauki pisania i świetnie sprawdzają się jako pierwszy ołówek dziecka. Podobne zastosowanie mają ołówki F, które są odrobinę miększe. One również są często spotykane, jednak ustępują nieco popularnością najsłynniejszemu z rodzajów. Warto również wspomnieć o wygodnych ołówkach automatycznych, które podobnie jak HB sprawdzają się najlepiej w pisaniu i prostych rysunkach technicznych.