Pióra kiedyś a dziś. Jak ewoluowały na przestrzeni lat?

Pióro w porównaniu do długopisów wymaga pewnej wprawy w użytkowaniu, lecz skutkuje to wysoką jakością pisma. Piękne, czytelne pismo, które można zauważyć przede wszystkim u osób starszych, to efekt przymusowego pisania piórem w czasach szkolnych. Pióra wieczne są symbolem pewnej elegancji, dlatego właśnie daje się je w formie prezentu. Mają za sobą długą i ciekawą historię.

Epoka słomek i gęsich piór

W 1922 brytyjski archeolog Howard Carter podczas badań w grobowcu Tutenchamona odnalazł zaostrzoną z jednej strony trzcinową rurkę w miedzianej oprawie, która przypominała pióro wieczne. Podobnego odkrycia dokonano w Grecji. Okazało się, że 200 lat p.n.e. Grecy do pisania na pergaminie używali tzw. piór rurkowych, czyli pustych w środku trzcinek. Cięte gęsie pióra jako pierwsi zaczęli stosować mnisi przepisujący księgi w VI wieku n.e. Były one popularne aż do końca XVIII wieku. W pracach Leonarda da Vinci z 1508 roku pojawiły się projekty przyrządów pisarskich z zapasem atramentu, lecz nie odnaleziono żadnego ich fizycznego dowodu. Główną wadą gęsich piór była potrzeba częstego ścinania końcówki w celu nadania stożkowego kształtu. Już po kilku zdaniach końcówka wyginała się i trzeba było na nowo ją ostrzyć.

Pierwsze prototypy pióra wiecznego

Kolejnym ważnym wydarzeniem w ewolucji pióra było stworzenie obsadki i wymiennej stalówki. W ten sposób pióro pozwalało na pisanie długich odcinków tekstu. Pierwsze kształty przypominały pióra gęsie, lecz z czasem stawały się one coraz bardziej poręczne i wymyślne. Wciąż jednak nie były doskonałe i często powodowały problemy z wyciekającym płynem. Stało się to przyczyną powstania udoskonalonych prototypów. W XIX wieku pojawiły się pióra ze zbiornikami. Atrament albo wypływał z nich gwałtownie, albo w ogóle. Lewis Waterman, który z tego powodu zalał ważny dokument, opatentował pierwszy model pióra wiecznego. Miał on otwór powietrzny i rowki zapobiegające zatorom i wyciekom atramentu. Można było także regulować dopływ atramentu. W ten sposób powstało zasilanie kanalikowe.  

Od pióra wiecznego do pióra kulkowego

Po usprawnieniu systemu pisania problemem był atrament, który w praktyce łatwiej nabierało się samym piórem niż kroplomierzem do napełniania zbiorniczka. Z czasem wprowadzono samozasysające się zbiorniki. Im bliżej naszych czasów, tym więcej pojawiło się prostych rozwiązań, jak np. jednorazowe i niedrogie pojemniczki z atramentem. Na początku XX wieku powstały długopisy. Ich niska cena i praktycznie brak problemów z atramentem sprawiły, że stały się one najważniejszym narzędziem do pisania. Odpowiedzią miłośników tradycyjnej formy pisania była hybryda łącząca pióro wieczne i długopis – pióro kulkowe. Zamiast stalówki ma ono końcówkę wyposażoną w kulkę, na którą spływa atrament. Pisanie przypomina używanie długopisu.

Tradycyjne pióro – idealne do pisania i na prezent

Choć popularność pióra wiecznego zmalała, ludzie wciąż je wybierają z różnych powodów. Podczas pisania nie trzeba go naciskać, więc ręka się nie męczy tak, jak przy długopisie. Pismo prezentuje się dużo lepiej, dlatego pióra używa się do podpisywania oficjalnych dokumentów lub pisana listów oraz życzeń w kartkach świątecznych i urodzinowych. Ze względu na elegancki i reprezentatywny charakter, wieczne pióro jest częstym prezentem dawanym osobom na kierowniczych stanowiskach, politykom, pracownikom urzędowym, pisarzom, a także osobom lubiącym nawiązania do tradycji. Pióro jest również sposobem na wypracowanie ładnego pisma, w którym dba się o szczegóły. Ich dostępność jest bardzo duża. Znajdą się produkty za kilka złotych, jak i bardzo wytworne modele w dużo wyższych cenach.